پدرم ورشکست شده بود ،آه در بساط نداشتیم،این که می گویم آه دربساط نداشتیم بزرگ نمایی نیست، حتی برای خرید نان هم باید کلی حساب کتاب کرد میکردیم طبعا اجاره خانه هم عقب افتاده بود، صاحب خانه پیرمردی بداخلاق وعنق بود،پاورچین پاورچین ازراه پله ردمیشدیم که متوجه مانشود ونباید بیرون به دادزدن که پس از اجاره چه شد؟ هر شب با صدای فریادهایی که سر پدر میزد ف میخوابیدیم .هیچ کاری از دستم برنمی آمد.دلم میخواست خرخره اش رابجوم تا دیگر صدای منحوسش رانتواند بیندازد روی سرش و جلوی بقیه همسایگان آپارتمان راببرد.

دوم دبیرستان بودم وباچند تا از دوستانم قرار گذاشته بودیم که هر روز خانه یکی از بچه ها جمع شویم و درس بخوانیم، روزی که نوبت من بود وقتی دررا برای مهمانان باز کردم شنیدم که از راه پله صدای داد وبیداد می آید قلبم ریخت با عجله خودم را رساندم ودیدم که صاحب خانه جلوی دوستان را گرفته واجازه نمیدهد بیایند بالا و فریاد زنان می گوید:«اینها اجاره شان رانداده اند،حق ندارید وارد ساختمان شوید.»من 16 ساله راتصور کنید باهمان غرور مخصوص آن سن و سال جلوی چشم هم کلاسی هایم خرد شدم وریختم.نمیدانستم چه کار باید بکنم،فقط فریاد کشیدم که :«شما حق نداری باما اینطوری رفتار بکنید شما حق ندارید باما اینطوری رفتار کنید.» زن صاحب خانه آمد و شوهرش را به داخل خانه برد بچه ها وارد آپارتمان ما شدند .سکوت بدی بینمان بود ناگهان زدم  زیر گریه و دوستانم پا به پاهم گریستند فکر میکردم مسخره ام خواهند کرد ولی در کمال تعجب بچه های که اکثرا شان هم وضع مالی خوبی داشتند سعی میکردند مرا درک کنند.(بعداز آن هم هیچ کدام از بچه های جمع حرفی درباره مشکل من نزدند.) از خودم خجالت کشیدم که دوستانم راخوب نشناخته ام آن روز برای من 100 سال طول کشید خیلی رنجیده بودم نمیدانستم باید چه کار کنم وچطور آبروی ریخته را جمع وغرور شکسته ام را ترمیم کنم..

مادرم شاغل بود.وقتی به خانه برگشت ومن رادر آن حال دید رفت وبه مرد صاحبخانه گفت چرا به دخترم و دوستانش توهین کرده اید؟ شما خودتان دختر دارید.صاحب خانه جواب داد:«میخواستید اجاره تان را سر وقت بدهید دختر من مثل دختر من مثل دختر شما بدبخت نیست.» مادرم هم جواب داد :«بدبخت کسی است که زورش را به یک دختر بچه نشان میدهد .»

از آن روز شش ماهمیگذرد ما دیگر آنجا زندگی نمی کنیم خدارا شکر دستمان هم به دهنمان میرسد. دلم میخواهد برایش نامه ای بنویسم و بگویم بی انصافی تاچقدر،توکه نباز مالی به پول اجاره خانه ما نداشتی ؟چرا کمی به ما فرصت ندادی ؟چطور توانستی یک دختر نوجوان را که با تمام عشقش دوستانش رابه خانه شان دعوت کرده این طور سرخورده کنی؟من تورا نخواهم بخشید حتی اگر مرده باشی گاهی وقتی با پدر مادر و خواهرم از آنروزها حرف می زنیم من طاقت نمی آ ورم و می زنم زیر گریه من نمیتوانم اورا ببخشم و نخواهم بخشید.این زخمی است که بعد از سال ها هنوز گوشه قلبم به همان تازگی روز اول به چشم میآید .